W 1969 roku wydzielono z ELWRO produkcji automatyki - Zakład Kompleksowej Automatyzacji wraz z Pracownią Projektowania Automatyki i Oddziałem w Górze Śląskiej zostały przekształcone w samodzielne przedsiębiorstwo: Wrocławskie Przedsiębiorstwo Automatyzacji ELAM (późniejsze Mera-Elmat) z siedzibą przy ul. Obornickiej.
W 1976 roku z połączenia wrocławskich zakładów Mera-Elwro i Mera-Elmat utworzono Centrum Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów Mera Elwro.

Największa amatorska impreza świata odbywająca się corocznie w maju. Wieloetapowy wyścig przebiegał zmienną trasą przez Polskę, Czechosłowację i NRD (od 1952 r.). Od 1958 r. trasa zawodów przebiegała przez Wrocław, Katowice i Łódź. Najwięcej zwycięstw w klasyfikacji generalnej (indywidualnej) za lata 1948-2006 wygrali: Steffen Wesemann (5-krotnie), Ryszard Szurkowski (4-krotnie), Uwe Ampler (4-krotnie).

ORP Burza, który wszedł do służby Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej 10 sierpnia 1932 roku. W ramach operacji Peking wraz ORP Błyskawica i Grom w przededniu Kampanii Wrześniowej zostały ewakuowane do Wielkiej Brytanii, skąd przeprowadzono akcje wymierzone w Kriegsmarine. Okręt powrócił do Polski dopiero w lipcu 1950. W 1959 niszczyciel wycofano ze służby i przeznaczono na muzeum.

Ze względu na stan jednostki zdecydowano się opuścić 28 czerwca 1976 banderę a Okręt zezłomowano w 1977 r.

Budynek zaprojektowany przez Miastoprojekt Wrocław po decyzji z 1953 roku o koncentracji zabudowy budownictwa w ścisłym centrum. Budynek z 15 klatkami schodowymi, wzniesiony w kształcie litery E. Na parterze budynku od strony ulicy Świdnickiej mieściły się sklepy, pierwotnie od południowej strony (ulica Kazimierza Wielkiego) mieścił się bar Barbara z podcieniem i przesuwanymi oknami.

Zbudowany w 1908 roku według projektu Waldemara Midbradta. Budynek złożony z dwóch pięciokondygnacyjnych części złączonych wieżą. Parter przeznaczony do celów komercyjnych. Elementy utrzymano w stylistyce klasycystycznej z elementami neobarokowymi. Przed wojną hotel Kronprinz należał do jednych z najdroższych w mieście, po 1945 roku budynek przebudowano.

Stalowa 90 metrowa Iglica wybudowana z okazji Wystawy Ziem Odzyskanych wzniesiona w 1948 roku według projektu Stanisława Hempela.

Fontanna mieści się w najbardziej reprezentatywnym miejscu miasta, w północno-zachodniej części Długiego Targu, na osi Dworu Artusa. W 1615 r. posąg Neptuna odlano w gdańskim zakładzie Gerdta Benningka - Peter Husen. Fontannę złożono i uruchomiono w 1633 r., zaś w 1634 r. dodano kutą karate ogrodzeniową - dzieło Johanna Roggego. W 1945 r. częściowo zdemontowano i wywieziono z miasta. W 1954 r. po rekonstrukcji zniszczonych elementów, podczas wojny ustawiono fontannę, uruchamiając jej system wodny.

Manierystyczna budowla wzniesiona na osi ul. Długiej w l. 1574-1575, najprawdopodobniej przez Hansa Kramera, jako jeden z elementów zachodniego odcinka fortyfikacji bastionowych. W okresie II wojny światowej ucierpiał dach i kamieniarka bramy. W latach 1946, 1949-1950 wykonano pierwsze naprawy, które kontynuowano w l. 60. XX w. Od 2012 r. w bramie mieści się Pomorskie Centrum Informacji Turystycznej.

Polski wycieczkowiec, wybudowany w węgierskiej stoczni rzecznej. Eksploatowany był głównie w rejsach wycieczkowych pomiędzy portami Morza Bałtyckiego, zarówno polskimi jak i zagranicznymi. W sezonie zimowym przemieniał się w kawiarnio – hotel, cumując w Gdańsku na Motławie.

Wrocławski profesor, chemik, specjalista w dziedzinie chemii organicznej. Przed wojną był adiunktem na Politechnice Lwowskiej. W 1946 roku przyjechał do Wrocławia z misją budowy szkolnictwa wyższego jako pracownik Delegatury Ministerstwa Oświaty. Związał się z Politechniką Wrocławską i Uniwersytetem Wrocławskim, a od 1969 roku był członkiem Państwowej Akademii Nauk. W swojej karierze był także przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.

Pomnik projektu Mariana Koniecznego, ucznia Xawerego Dunikowskiego. Odsłonięto go 20 lipca 1964 r. na placu Teatralnym, w miejscu gdzie przed wojną znajdował się pałac Jabłonowskich, naprzeciwko Teatru Wielkiego. W 1997 r. pomnik przeniesiono na skarpę przy trasie W-Z, na cokole o wysokości 14 metrów.

Średniowieczna hala targowa stojąca pośrodku krakowskiego Rynku, wielokrotnie przebudowywana. Jej charakterystycznym elementem wystroju są maszkarony - umieszczone na attyce. Podczas restauracji Prylińskiego (1875-79) zburzono zewnętrzne kramy, wzniesiono ryzality przy poprzecznym przejściu i ostrołukowe galerie wzdłuż obu boków. Od końca XIX w. wygląd Sukiennic się nie zmienił. Po II wojnie światowej na stropie dolnej hali dodano jedynie herby odzyskanych przez Polskę miast. Ostatnią większą konserwację obiektu przeprowadzono w latach 1975-1979 oraz 1992-1994.

Budynek zaprojektowany przez Krystynę i Mariana Barskich w latach 1969 - 1969, ukończony w 1971 r. 10 kondygnacyjny budynek główny wraz z 3 kondygnacyjnym laboratorium oraz 2 kondygnacyjnym audytorium. Wnętrza budynku wykończone były drewnem. Budynki utrzymane w odcieniach bieli i szarości. Elewacja budynku głównego jest pokryta aluminiową okładziną.

wrocławski fotoreporter

pisarz, scenarzysta, polityk, uczestnik Powstania Warszawskiego, więzień niemieckiego KL Sachsenhausen